ای دنیا بیزارم ازت...

ای زندگی سیرم ازت...ای دنیا بیزارم ازت...

فکر غصه های مادرم...فکر دلتنگی های آروم و بی صدای پدرم...منو دیوونه می کنه...

هیچ وقت نمی خواستم دلیل غصه هاشون باشم...

چه جوری می تونم نگرانی ها و بی تابی های پدر و مادرم رو تحمل کنم؟!

 پدر و مادری که چینی خوش نقش دلشون به خوشی بچه هاشون بنده...پدر و مادر مهربونی که از همه چیزشون به خاطر ما گذشتن و از هیچ حمایتی دریغ نکردن...

چه جوری می تونم دور از سایه محبتشون زندگی کنم؟!...

ای خدا اگه رفتن و دل کندن و دوری تقدیر منه، خودت دلشون رو آرووم کن...

خودت هوامونو داشته باش که تو مهربون ترین مهربونایی...

کارساز ما به فکر کار ماست

فکر ما در کار ما آزار ماست...